Historie o Adasiu i nie tylko o nim

Z wnukami w szklanej kuli

Jak wiecie, jestem szurniętą babką i kocham moje wnuki na zabój. Dzięki dzieciom moje życie jest słodsze i lżej mi znosić upierdliwości jakie ono ze sobą niesie. Od dawna mówię, że mój życiowy plan zakłada, że na starość będę dziecinnieć zamiast pierniczeć. Moje wnuki ułatwiają mi wprowadzanie tego planu w życie. Obaj mają biblijne imiona i mocne charaktery. Na blogu jest sporo historii związanych z moim jedenastoletnim wnukiem Danielem. O czteroletnim Adasiu wpisów jest niewiele, ale na pewno to nadrobię.

Sobota z wnukami

Jest prawie połowa września a pogoda była dzisiaj jak w środku lata. Było piękne słońce, temperatura 24 stopnie Celsjusza, więc zabrałam moje słodziaki na lody i spacer. Zaszliśmy też do wesołego miasteczka, gdzie przekonałam się, że nie tylko życiowa karuzela mi nie służy. Przy wysiadaniu z samolotu obłapiałam się z  panem z obsługi, ale na to akurat narzekać nie będę, bo to była pewnie ostatnia okazja, żeby obejmował mnie młody chłopak.