Nauka bywa kosztowna

źródło: Internet

Na dzisiejszym spacerze byłam świadkiem jak młody człowiek dał nauczkę swojemu równolatkowi. Metoda wychowawcza była trochę szokująca, ale jest duża szansa, że okaże się skuteczna. 

Osiedlową alejką pomiędzy blokami szedł chłopak, na oko dwudziestoparolatek, trzymając na smyczy psa rasy pitbul. W pewnym momencie pies przystanął, właściciel psa również. Pies rozejrzał się i przystąpił do defekacji. Właściciel spokojnie czekał aż pies wydali zawartość jelit, po czym obaj raźno ruszyli przed siebie, zostawiając samotne gówno na środku chodnika. Nie byłam jedynym świadkiem tej sytuacji. To co ja widzieli też dwaj inni chłopcy, którzy  palili przed klatką papierosy. Jeden z nich ruszył szybko za psem i jego właścicielem. Po drodze wyciągnął z kieszeni coś białego, pewnie chusteczkę, zebrał w nią wielki baldasek pozostawiony na chodniku, żeby  po zrównaniu się z właścicielem psa włożyć mu śmierdzący pakunek do kaptura kurtki. Następnie poprawił kaptur i mocno klepnął właściciela psa w plecy. Gdy ten odwrócił się zaskoczony, chłopak powiedział: "Koleś, po psie trzeba sprzątać." Właściciel psa wzruszył ramionami, burknął coś pod nosem i poszedł szybko dalej. Po kilku krokach stanął, chwycił dłonią kaptur i zezując przez ramię próbował do niego zajrzeć. Jednak szybko się zniechęcił i biegiem poleciał przed siebie, aż pies nie mógł za nim nadążyć. Najwyraźniej nie spodobał mu się zapach niespodzianki, a bał się złożyć reklamację. Cóż, nauka bywa kosztowna, bo gówienko trzeba, zeskrobać, kurtkę uprać i jeszcze odreagować śmierdzącą traumę. Ale przynajmniej kilku przechodniów nie będzie się brzydko wyrażało czyszcząc buty, czyli kultura osobista zyska. 

Przybiłam z chłopakami piątkę i doceniłam ich wychowawcze działanie. Tak sobie myślę, że może pójdę w naśladownictwo i jednej pani, której york załatwia się w piaskownicy dla dzieciaków, wsadzę sraczki pieska na rondo bordowego kapelusika, bo kurtek z kapturkiem pańcia nie nosi. I na dzisiaj to by było na tyle.