Słów kilka o tym, jak się brzydko wyrażam i jeszcze sobie przy tym rymuję

Skoro doniosłam na moją dobrze wychowaną koleżankę Dorotę, to pora uderzyć się we własne piersi. W końcu nie tylko Dorota się na starość zepsuła. Niestety, ja też się zepsułam. Pocieszające jest tylko to, że obie zepsułyśmy się w dobrym towarzystwie i żadna z nas, choć zepsuta, to jednak nie śmierdzi. My z Dorotką ciągle takie niezdecydowane, czy płakać, czy qrwiać. Bo wychowanie hamuje, a codzienność ciśnie. I bądź tu człowieku mądry. Poza tym, w naszym wieku, to do innego zepsucia jest mało okazji, wiec pozostaje tyko się powyrażać. Jak już zagaiłam, to zaczynajmy te opowieści dziwnej treści.

Jak już nie raz się pochwaliłam, chociaż prawdę mówiąc, to nie ma się czym chwalić, ja się brzydko wyrażam. Kiedyś tak nie miałam, można nawet powiedzieć, że byłam purystką.  Moi rodzice nie używali wulgarnego języka, w moim środowisku wulgaryzmy też były źle widziane, więc długo byłam wstrzemięźliwa w niecenzuralnym wyrażaniu emocji.

Dawniej raziło mnie nawet słowo "dupa" i jak mi się czasem wypsnęło, to zaraz przepraszałam. Jednak do złego mnie ciągnęło. Cóż, natury nie oszukasz. Bardzo podobało mi się takie powiedzenie "Nie widziała dupa słońca" jako krótkie podsumowanie czyiś przechwałek, szczególnie tych bardzo przesadzonych. Ale, jak już wspomniałam, bardzo się pilnowałam, żeby "dupą" nie kalać języka, więc powiedzenia nie używałam. Teraz żałuję, bo mogłam szybko podsumować parę znanych mi osób, a tak bawiłam się w dyplomację i traciłam czas. Jest wiele innych powiedzonek z dupą w roli głównej, ale do mnie najbardziej przylgnęło "mam to w dupie", skrótowo określane jako "wdupiemanie" oraz "nie zawracaj mi dupy", ale to ostatnie używane wyłącznie w stosunku do męża, którego nie mogę mieć w dupie, więc grzecznie proszę, żeby mi rzeczonej dupy nie zawracał. O, jaka ze mnie straszna baba, nawsadzałam kilka dup w jednym zdaniu i nawet nie mrugnęłam. Ale co zrobić, grzeczna już byłam, czas na zmiany. Dlatego, jak ktoś ma wrażliwe uszy, to proszę dalej nie czytać, bo ja dalej będę się brzydko wyrażać, umiarkowanie brzydko, ale jednak.

Jakby ktoś mnie pytał, kiedy najczęściej wyrażam się niecenzuralnie, to powiedziałabym, że wtedy, kiedy mnie coś boli, denerwuje albo bardzo zasmuca. I w tym jestem podobna do większości ludzi. Brzydkie wyrazy najbardziej cisną mi się na usta w takie dni, gdy dusza wyje, dupa boli, a pocieszenia znikąd nie widać. Najupierdliwsze smutki wyłażą wtedy ze wszystkich zakamarków i domagają się uwagi. Za to mój ciężko wypracowany optymizm siedzi wtedy w kącie i na wszelkie próby uruchomienia go odpowiada wulgarnie: spierdalaj babo. I wtedy na nic zdaje się szukanie tych haczyków, na których zawsze zawieszam wszystkie nawet najmniejsze powody do radości, żeby sobie na nie popatrzeć, jak będzie ciężej. Bo te haczyki są dobre, jak człowiek ma chandrę, ale jak boli dusza, to można sobie te haczyki w dupę wsadzić. Od razu mówię, że mnie dupa boli nie dlatego, że nawsadzałam sobie tych haczyków. Nie, to nie od tego. Masochistką nie jestem, żeby się sama okaleczać. Mnie naprawdę boli wszystko, co jest w okolicach rzeczonej dupy i jeszcze trochę powyżej. Żeby tylko bolało, to jakoś bym zniosła, ale to bolenie często łączy się z tym, że nie mogę rzeczonej dupy z łóżka ruszyć i uciec od tych smutków upierdliwych do ludzi, do życia. I wtedy pozostaje mi tylko brzydko się wyrażać.To się wyrażam.

Kiedy rano wstaję i mam awersję do życia, szczególnie po dobrze nieprzespanej nocy, to często do mobilizacji używam wymyślonych przez siebie rymowanek, wulgarnych, ale mnie śmieszą.

Dupa blada u sąsiada,
u sąsiadki blade zadki.
Baśka zbieraj swe pośladki,
w dupie miej życiowe spadki.

Jak nie pomaga, to dodaję jeszcze jedną.

Zamiast płakać, drzeć ubranie, 

praktykuj Baśka wdupiemanie.

Skuteczność tych apeli jest różna, tak jak różne są poranki, ale staram się wszelkimi możliwymi sposobami wracać do żywych.

Osobnym powodem do wyrażania się brzydko jest polityka. Powiem więcej, jak się patrzy na niektórych polityków, to gwałtem na własnym organizmie jest wyrażanie się o nich ładnie. A ja wszelkiemu gwałtowi jestem przeciwna, więc się wyrażam. I nawet nie mam po tym dyskomfortu. Może jednak nie będę tu szczegółowo cytowała, jak się o  niektórych politykach wyrażam, bo ani nie jestem w tym mistrzem, ani nie jestem z tego dumna. Niech wam wystarczy informacja, że nie tylko Wy przeklinacie. Zacytuję tylko jedno przekleństwo, które sobie zapamiętałam, bo bardzo boleśnie brzmi:"kutas jebany w kółko zakręcany, musztardą smarowany". Do którego polityka Wam pasuje takie przekleństwo? Od razu odpowiadam, że mnie do prawie każdego z opcji zawsze nieprawych i niesprawiedliwych. Dodam jeszcze, że tak wyraził się mój znajomy, który z zasady nie przeklina. Co ta polityka robi z ludźmi. Strach się bać.

A wracając do przeklinania, to nie znoszę, jak ktoś używa nazwy źle prowadzących się pań zamiast przecinków. Dla mnie przekleństwo musi być jakoś uzasadnione, bo inaczej nie ma racji bytu i tylko zaśmieca język. Dlatego ja zawsze qurwiam z uzasadnieniem. Nigdy, tak sobie, żeby gębę otworzyć.

Zastanawiało mnie, dlaczego puszczenie pod nosem paru wulgaryzmów przynosi ulgę, bo ja dociekliwa jestem. Poszukałam informacji u wujka Google i trochę się dowiedziałam.

Polacy-klna-jak-szewcy-dlaczego-tak-bardzo-lubimy-wulgaryzmy.read
Przeklianie-jak-stosowanie-wulgaryzmow-wplywa-na-nasz-mozg-i-emocje 

Temat mnie zainteresował, więc na pewno sięgnę do tekstów źródłowych. Jedno co mi się nie zgadza, to stwierdzenie, że najwięcej wulgaryzmów używają ludzie młodzi, a na starość język łagodnieje. U mnie jest odwrotnie. Ale widocznie ja taka odwrotna jestem we wszystkim, więc z naukowcami sprzeczać się nie będę. Bo ja tak mam, że zawsze słucham mądrzejszych.

Jak się już wyspowiadałam, to pora kończyć. Nie mogę powiedzieć, że więcej grzechów nie pamiętam, ale o tym innym razem. I na dzisiaj to by było na tyle.

Zdjęcia idolki złowione w sieci.