Pitu pitu, ble ble ble...

Na początek posta trafna ilustracja muzyczna w wykonaniu kabaretu Jurki. Piosenka pasuje jak ulał, więc się nią posłużyłam.

 

Kiedyś już poruszałam temat prywatności, ale wracam do niego, bo zirytowała mnie rozmowa ze znajomą, która urządziła mi przesłuchanie na temat naszej wspólnej koleżanki. Ponieważ podczas przesłuchania nie współpracowałam, usłyszałam: "Coś ty taka tajemnicza? Nie bądź świnia, powiedz co wiesz." Nie powiedziałam i wyszłam na świnię, bo przy takich wścibskich babach przegrzewają mi się styki i szlag trafia resztki mojego dobrego wychowania. Koniec końców straciłam znajomą.

Dzisiejszy świat jest bardzo ekstrawertyczny. Ludzie dzielą się swoim życiem w mediach społecznościowych, o tych znanych piszą gazety plotkarskie, ale to nie znaczy, że każdy ma prawo wchodzić w cudze życie z butami, bo "takie czasy". Czasy tworzą ludzie, więc to marne wytłumaczenie dla zwykłego  wścibstwa. Każdy ma prawo do zachowania osobistych spraw wyłącznie dla siebie. 

Cudze życie zawsze jest interesujące, a już szczególnie intensywnie cudzymi sprawami interesują się ci, którzy nie mają własnego życia albo lubią wtrącać się w cudze. Dawniej plotkarki przystawiały szklankę do ściany, obserwowały z okna, a po zebraniu „informacji” leciały do koleżanek i ekscytowały się babraniem się w nieswoich sprawach. I nie było ważne, czy informacje są prawdziwe czy wymyślone. Ulubionym miejscem spotkań tych pań był magiel, bo parno, duszno i do czysta można było przerobić cudze życie na szmaty. Jednak w czasach magla, tego prawdziwego, takie zachowania były traktowane pogardliwie przez bardziej kulturalną część społeczeństwa. Teraz wiele się zmieniło. Współczesny magiel pretenduje do bycia czynnikiem opiniotwórczym i niestety często jest. Obecne maglary, pańcie o ciasnym umyśle nadstawiają ucha, siadają przed klawiaturą komputera i już wszystko wiedzą, już wszystko mogą. Pod gust tych pań przygotowuje się specjalną prasę, programy reality show, bo pańcie stanowią tzw. target. Kołtunka jest głupia, ale można na niej zarobić i można się nią posłużyć, bo nie od dziś wiadomo, że najlepiej zarabia się na głupocie i najniższych ludzkich instynktach. Jest zapotrzebowanie na towar, znajdzie się ten który go dostarczy, a jak trzeba to wyprodukuje. W dziedzinie odkrywania prywatności najlepszym sprzedawcą i producentem są media. Młynarski napisał: "Byle głośno, byle głupio, ludzie to kupią." Niestety to święta prawda, bo nie brakuje ludzi moralnie niepełnosprawnych, którzy uzurpują sobie prawo do odkrywania cudzych tajemnic. Dobrze wychowany człowiek gdy znajdzie się w sytuacji, w której zobaczy coś z osobistej czy intymnej sfery drugiego człowieka, wycofuje się albo udaje, że nic nie zauważył. Jednak dobre wychowanie, jak wiele wartości, odchodzi do lamusa. Za to wszelkie odmiany dulszczyzny mają się świetnie. Informacja, prawdziwa czy nie, jest towarem a dzięki współczesnej technice można szybko ją rozpowszechniać.
Wykorzystując techniczne możliwości cywilizowanego świata mentalnie staczamy się w duszną atmosferę magla. Kołtuństwo kwitnie, pączkują obficie wszelkie odmiany chamstwa, bo ludzie zatracili miarę, co wypada, a co nie. Bo magiel rządzi, magiel radzi, magiel nigdy cię nie zdradzi, wszystko przeżuje, potem wypluje.  

Wracając do znajomej, bardzo mnie rozczarowała. Kiedyś nie przyszłoby jej do głowy, żeby tak nachalnie wchodzić w cudze życie i po chamsku oceniać drugiego człowieka. Cóż, wszyscy się zmieniamy i nie zawsze na lepsze, wiem po sobie. Powiedziałabym nawet, że na starość zmieniamy się na gorsze, bo tracimy krytycyzm, często wchodzimy w rolę  tych najmądrzejszych z jedynie świętą racją. Nie wszyscy, ale zbyt wielu, bo starość i mądrość nie zawsze idą w parze. Nie opisuję dokładnie sytuacji, która tak mnie wkurzyła, bo bloga czytają moje znajome, a niektóre rzeczy nie zasługują na rozpowszechnianie. Wystarczy, że mi się ulało i nic nie będzie mi leżeć na wątrobie.  I na dzisiaj to by było na tyle.