Mija rok, dobry rok

 

Mija rok, kolejny staje na progu i niesie ze sobą niepokój, ale też nadzieję, że przynajmniej nie będzie gorszy od poprzedniego. Bo ten, który właśnie się kończy, mimo wszystko był dobry. Przynajmniej dla mnie i moich bliskich. Nie brakowało w nim kłopotów, ale nie zabrakło też tego co najważniejsze; miłości, bliskości, radości, nadziei, przyjaźni, spokoju, pogodnej codzienności. Długo mogłabym wymieniać za co jestem wdzięczna, bo nazbierałam przez ten rok dużo małych cudów życia.

Sobie też mogę podziękować za to, że nauczyłam się patrzeć z pokorą i pogodą ducha na to co mnie spotyka. Życie to sinusoida, więc nie ma co robić dramy, tonąć w pretensjach i smutkach. Cieszę się, że wciąż potrafię wyłuskać z codzienności piękne chwile i że mogę z zachwytem przyglądać się światu. Świadomość, że mam wielu ważnych dla mnie ludzi i ja dla wielu jestem ważna, łagodzi ból istnienia immanentnie wpisany w ludzki los. Nie jestem samotną wyspą, a to już wystarczy, żeby mieć szczęśliwe życie. Ostatnio mój nastoletni wnuk sprawił mi ogromną radość, bo okazało się, że jestem dla niego kimś bardzo wyjątkowym. Trafił w internecie na stary program TVN "Zwykły Bohater" i koniecznie chciał, żeby córka zgłosiła mnie do tego programu. Przyjemnie wiedzieć, że ktoś, kogo się kocha, widzi w nas dobro. Zapisuję tę sytuację, żeby pamiętać, że jak jest się dla kogoś ważną osobą, to trzeba dawać z siebie wszystko co najlepsze. A to, że ktoś jest nam bliski trzeba mówić nie tylko od święta, chociaż w uroczystej, świątecznej atmosferze może łatwiej o wyznania. Tegoroczne święta Bożego Narodzenia pokrzyżował nam wirus przywleczony przez Daniela ze szkoły, więc nie udało mi się usiąść do stołu z córką i jej rodziną, ale jesteśmy ze sobą blisko na co dzień, więc to odrobimy. Święta uratowała wizyta mojego brata i bratowej, którzy odwiedzili mnie w drugi dzień świąt. To było jedno z najprzyjemniejszych zdarzeń tego roku. Miło przekonać się, że bliscy są wciąż bliscy. Świąteczny czas zostawił nam dużo ciepła i trochę prezentów. Adaś narysował mi choinkę, bo ja jestem niechoinkowa tylko stroikowa, a dla dziecka bez choinki nie ma świąt. Chaotyczny ten poświąteczny post, ale sylwester się zbliża i brak mi czasu na obszerniejsze podsumowania.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zrobię więc to po co weszłam dziś na bloga. Wszystkim Czytelniczkom życzę z całego serca dużo zdrowia, radości, pogody ducha, samych dobrych ludzi na Waszej drodze, spełnienia marzeń i wszystkich dobrych życzeń, które otrzymałyście w tym świątecznym czasie. Dziękuję za Waszą obecność i życzliwość. Do Siego Roku.

I na dzisiaj to by było na tyle.