Urzędnicy kontra kapłan

Przeczytałam prasowe doniesienia o nałożonym na ks. Adama Bonieckiego zakazie publicznych wypowiedzi i bardzo się wkurzyłam. Wygląda na to, że Pan Bóg dał człowiekowi wolność, ale jego personel naziemny wie lepiej i nakłada cenzurę. Zupełnie tego nie rozumiem, ale za pysznym i głupim nikt nie trafi.

Ksiądz Boniecki jest kapłanem, który szczególnie nie zasłużył sobie na takie traktowanie. No właśnie, On jest kapłanem a nie urzędnikiem, więc ma odwagę bronić wiary a nie tylko zgadzać się ze zwierzchnikami w rzekomym interesie urzędu.

Wiem, wiem. Kościół to instytucja hierarchiczna, obowiązuje zasada posłuszeństwa, ale posłuszeństwo nie powinno być używane do zamknięcia ust kapłanowi, którego jedynym celem jest troska o religię, którą wyznaje i Kościół, którego jest członkiem.

Co takiego zdrożnego zrobił ks. Adam Boniecki, w czym zawinił i wobec kogo? Wszystko wskazuje na to, że Jego „winą” jest to, że bardziej broni istoty wiary aniżeli symbolu. To nie podoba się Kościołowi, który jako instytucja, przymierza się do wojowania przede wszystkim o władzę i symbole. Nie mnie pouczać znawców teologii, ale z tego, co pamiętam faryzeusze też przestrzegali restrykcyjnie zasad wiary zapominając, na czym polega prawdziwa wiara.

Stosując kościelną retorykę można powiedzieć, że diabeł miesza, diabeł radzi, diabeł nigdy cię nie zdradzi. Jednak widzi mi się, że tym, który ubrał się w ornat i na mszę ogonem podzwania stanowczo nie jest ks. Adam Boniecki.

Nie wiem, co sobie wyobrażają hierarchowie kościelni zamykając usta takiemu kapłanowi, ale jeżeli chcą jeszcze bardziej oddalić ludzi od Kościoła, to są na dobrej drodze. Diabeł się cieszy, że ma takich wysoko postawionych pomagierów