Pozytywnie po drugiej stronie góry

Jestem kobietą, która ma już życia popołudnie, ale starość ignoruję na ile się da. Tytuł bloga odnosi się do tego, że jeżeli popatrzymy na życie jak na górę, to ja już schodzę ze swojej góry, a kto chodził po górach wie, że schodzi się trudniej. Jednak smęcę umiarkowanie, bo wolę się śmiać. A że potrafię się śmiać również z siebie to powodów do śmiechu mi nie brakuje. Na blogu piszę o swoich i nie swoich potyczkach z życiem.

piątek, 1 stycznia 2016

Noworoczny spacer po moim mieście

W pierwszy dzień nowego roku wybraliśmy się z wnukiem na wieczorny spacer. Obeszliśmy wszystkie kościoły w śródmieściu, żeby obejrzeć szopki. Chcieliśmy też zrobić zdjęcia pięknych instalacji świetlnych zdobiących miasto, ale na planach się skończyło,. Było tak zimno, że szybko padł nam aparat, a te zdjęcia, które zdążyliśmy zrobić też wyszły kiepsko.

Trochę zmarzliśmy, więc poszliśmy się rozgrzać do Czeskiej Piwnicy . Zjedliśmy małe co nieco, żeby mieć siłę na drogę powrotną do domu. Ja i ślubny najedliśmy się, a Daniel nie, więc zażądał dokładki. Z trudem udało się nam go przekonać, że następnych siedmiu pierogów to raczej nie zmieści. Kiedy patrzę ile to dziecko potrafi zjeść i jak niewiele po nim widać, to trochę mu zazdroszczę.

To był bardzo miły początek roku, mam nadzieję, że im dalej tym będzie lepiej, czego Wam i sobie z całego serca życzę. Duża buźka.