Dialog z moim alter ego

Post Ani odświeżył mi pamięć i przypomniałam sobie o moim alter ego, które robi u mnie za żandarma. Często nie lubię tej drugiej, bo ma za duże wymagania i zamiast współczuć, pogłaskać po główce, to musztruje mnie jak kapral rekruta. A przecież każdy lubi sobie pobiadolić, gdy życie mocno go ciśnie. Ja nie różnię się od ogółu, więc też potrzebuję odreagować moje smętki. Niestety ta druga nie znosi mnie w wersji "usmarkała się bida i płacze", więc, zamiast rozczulić się nad moim ciężkim losem, ostro mnie ocenia. Dlatego z gorzkimi żalami latam do moich przyjaciółek.

One są dobrze wychowane, więc nie mówią wzorem tej drugiej, żebym spadała i zamiast stękać wzięła się za robotę. Często tej drugiej nie lubię, ale muszę przyznać, że sporo jej zawdzięczam, bo stawia mnie do pionu.

Nasze rozmowy najczęściej wyglądają tak.

- Coś taka skiśnięta?

- Mam dość! Nie mam już siły i cierpliwości do tego mojego życia. Za stara jestem na wyzwania jakie ono przede mną stawia. Chcę mieć święty spokój, leżeć do góry brzuchem...

- Leżenia do góry brzuchem to chyba ci nie brakuje.

- Ej... nie bądź taka złośliwa. Leżę kiedy źle się czuję. A ty dobrze wiesz, że mówiłam w  przenośni i nie o takie leżenie mi chodziło.

- Tak, tak... Ty będziesz sobie leżeć i  tylko zmieniać  boki, a sprawy same się mają pozałatwiać.

-Właśnie tak! 

Jestem zmęczona tym ciągłym staraniem. Jak długo można? Ciągle jakieś problemy i życie jak po grudzie.

- Wiesz, że to życzeniowe myślenie?

- I co z tego. Nie mogę chcieć, żeby było mi łatwiej? Kto powiedział, że zawsze muszę robić za jakąś cholerną siłaczkę? Dlaczego niby...

- Uspokój się. Oczywiście, możesz sobie myśleć co chcesz, ale to dziecinne oczekiwać, że wystarczy pomarudzić, żeby dostać to na czym ci zależy. Tylko dzieci tak mają. Małe dzieci. A ty dzieckiem od dawna nie jesteś.

- Nie jestem i  co z tego?!

- Nie wygłupiaj się, jesteś dorosła i powinnaś być dojrzała. A dojrzałość to odpowiedzialność za siebie, za to jak  twoje życie wygląda tu i teraz.  To także umiejętność akceptowania rzeczywistości we wszystkich jej aspektach, w tych niewygodnych także. Jeżeli nie jest ci w życiu dobrze, to zrób coś, żeby było lepiej. Nikt inny tego za ciebie nie zrobi. Nie bądź bierna, bo bierność uzależnia od świata zewnętrznego i wtedy nie ty decydujesz, ale inni decydują za ciebie. Nie biadol kobito. Każdy ma swoje doły i dołki, ale nie każdy się w nich rozsiada. Dlatego moja kochana podnieś swoje przyszłe zwłoki i działaj. Siła znajdzie się po drodze. Zmartwień nie mają tylko ci co leżą na cmentarzach, więc dopóki się tam nie wybierasz, to musisz się godzić z tym, że życie bywa trudne. Czemu nic nie mówisz?

- Bo mi już się nie chce! A ty zawsze musisz się tak wymądrzać? Myślałby kto... żeś pozjadała wszystkie rozumy.

- Nie złość się. Przecież wiesz, że mam rację.

- .............. niech ci będzie. Masz rację, ale jesteś wredna.

- Ty też bywasz wredna, więc o co masz pretensje?

- Nie gadam już z tobą - kończę dialog z moim alter ego. Ja to jednak w każdej postaci jestem wredna. 

 

I na dzisiaj to by było na tyle.