Przedświąteczne nieporządki

Mamy teraz czas, gdy normalni ludzie szykują się do świąt. Panie domu pieką mięsa, pasztety, ciasta, gotują bigosy i lepią uszka, latają po chałupie na szmacie,  jednocześnie planując co, jak i kiedy.  Panowie dbają o to, żeby nie wkręcić się za bardzo w świąteczne przygotowania, więc chętniej niż zazwyczaj biegają na zakupy, ale też bez większego problemu trzepią dywany i wynoszą śmieci. Ludzie obojga płci latają z obłędem w oku za gwiazdkowymi prezentami, bo przecież wypada położyć coś pod choinkę ulubionej rodzinie. W normalnych domach kalendarz adwentowy już prawie zapełniony, lodówki ledwie mieszczą świąteczne zapasy, pierniki dojrzewają, okna błyszczą, kurze wytarte, bałagany uprzątnięte, choinki ubrane. Idą święta i są coraz bliżej. I nawet covid na spółkę z niekochanymi politykami nie są wstanie nadchodzącym świętom bardzo przeszkodzić.

A jak to wygląda w moim domu? No głupio wygląda, ale jaki pan, taki kram.

Dlatego gdy normalni ludzie szykują święta, my robimy siedzisko do przedpokoju.  Bo mąż, który dotąd dużo energii wkładał w odcinanie się od spraw związanych z remontem, teraz właśnie  zapragnął sprawdzić się w roli "bohatera domu". Tak więc zamiast choinki mamy w chałupie  warsztat i lakiernię. Mąż w pocie czoła oddawał się stolarstwu, a  ja robiłam za "podaj młotek" oraz bawiłam się w lakiernika. Dzisiaj będziemy tapicerować i skręcać siedzisko, żeby od jutra, jak dobrze pójdzie, wziąć się wreszcie za przygotowania do świąt.

Dobrze, że mieszkanie jest świeżo odmalowane, to nie grozi mi, że mąż zechce sprawdzić się w roli malarza. Bo wiecie, mój Artur ma fantazję i bywa nieprzewidywalny. Pamiętam jak kilkanaście lat temu poszłam z córką na pasterkę, a po powrocie okazało się, że mąż umalował duży pokój. Gdy wróciłyśmy, to właśnie sprzątał drabinę i folię.

- Czyś ty zgłupiał? Malowanie w święta urządzasz? - zapiałam z oburzenia, widząc oczami wyobraźni te urażone uczucia religijne naszych sąsiadów, którzy widzieli przez okno chłopa skaczącego po drabinie w czasie, gdy rodził  się Jezusek. 

- No, przecież ci obiecałem, że na święta odmaluję pokój - odpowiedział ze stoickim spokojem mój książę małżonek, bo on się nie denerwuje nadaremno. Co więcej, on zupełnie nie rozumie, dlaczego ja się denerwuję. No, dziwna jakaś jestem, przynajmniej zdaniem mojego męża. Mając do wyboru zabić chłopa, czy jakoś się dostosować do jego fantazji, wybrałam tę drugą możliwość. Bo po pierwsze, szkoda dobrego chłopa, a po drugie, już ja mu odpłacę pięknym za nadobne w inny sposób.  Pora kończyć te opowieści dziwnej treści, bo robota czeka. Rysunek z życzeniami dla Was znalazłam w internetowej sieci. I na dzisiaj to by było na tyle.

Ręka pomocnika domowego fachowca