O prezentach i skąpym Mikołaju

Dzisiejszy post miał być mikołajkowy, ale zabrakło mi czasu na napisanie wspomnień z dzieciństwa. A wszystkiemu jak zwykle winny jest mąż, jakżeby inaczej. I nawet nie mogę mieć do niego pretensji, bo chciał dobrze i bardzo się o to "dobrze" starał. Zaczął od tego, że postanowił uszczęśliwić mnie nowym laptopem. Moim zdaniem staremu laptopowi nic nie brakowało, ale przecież mój mąż wie lepiej, o czym skrycie marzę. Wyszło na to, że marzyłam o laptopie, więc w prezencie imieninowym dostałam laptopa. Mąż był szczęśliwy. Ja trochę mniej, ale przecież ja wydziwiam, ja się nie znam. No nie znam się, więc nie wiem, dlaczego Dell miałby być gorszy od jakiegoś Vaio i po co bez sensu wydawać pieniądze.

Poziom mojej szczęśliwości podniósł się dopiero wtedy, gdy mąż wyjaśnił, że zakup sfinansował z zaskórniaków, które kitrał w skarpecie przez cały rok. Jednak nie wyglądałam chyba na wystarczająco szczęśliwą, bo mąż podrapał się po głowie, rzucił komendę: "poczekaj" i poleciał do swojego pokoju. Jezu, chyba nie ma drugiego laptopa, pomyślałam z niepokojem, bo tyle szczęścia na raz to bym nie zniosła. 

- Miałem ci to dać w sylwestra, ale nie ma co czekać, to będzie taki prezent mikołajkowo-rocznicowy - powiedział, wręczając mi czerwone pudełeczko z pierścionkiem. - Powinien być dobry, ale w razie czego można zmniejszyć u jubilera. No właśnie, gdzie ty masz pierścionki, bo nie mogłem żadnego znaleźć?

- Schowane, bo ja teraz nie noszę pierścionków - odpowiedziałam zgodnie z prawdą, chociaż niezbyt dyplomatycznie.

- Dlaczego??? - zdziwił się mąż unosząc brwi niemalże w okolicę potylicy.

- Palce mi puchną, więc noszę tylko obrączkę - odpowiedziałam i od razu pożałowałam, że jestem taka szczera do bólu. - Ładny, dziękuję bardzo - poprawiłam się szybko.

- Trudno, najwyżej dasz Marcie albo będzie na lokatę kapitału - powiedział smętnie mąż, bo on tak się starał, a ja taka oporna. I teraz mi głupio, a on ma abolicję na wszelkie przewinienia, bo przecież tak chciał mnie uszczęśliwić.

- Ten pierścionek też z zaskórniaków? - zrobiłam wstęp do ewentualnego zwrotu pierścionka.

- Też.

- Skąd ty masz tyle pieniędzy? - spytałam, starając się maksymalnie unaocznić zdziwienie poszyte podziwem.

- Mam. Z pracy - wyjaśnił dumnie mój osobisty Rockefeller, rozsiadając się przy laptopie. 

I jak siadł, tak przez następne dwa dni nie dał mi się dotknąć do laptopa, bo coś tam doinstalowywał i sprawdzał. Żebym nie miała za dobrze, to zabrał mi starego laptopa. Nic nie mówiłam, bo trzeba było jakoś zatrzeć to nie najlepsze zachowanie przy przyjmowaniu prezentów. Także stan na dzisiaj jest taki, że jestem szczęśliwą posiadaczką nowego laptopa i nowego pierścionka. A że nie potrzebowałam żadnej z tych rzeczy, to już nieistotny szczegół. W końcu liczą się intencje, więc nie będę narzekać.

Mam nadzieję, że ja bardziej wstrzeliłam się z mikołajkowymi prezentami. Córka dostała piżamę i życzenia, żeby miała okazję wreszcie się wyspać. Zięciowi kupiłam torbę i życzyłam mu, żeby nasz kochany rząd nie puścił go z torbami. Mąż na tegoroczne mikołajki będzie mógł się wypachnić zapachem, który mi się podoba. Wnuki dostały po jednym prezencie, bo rodzice starają się temperować materialne oczekiwania synów. Popieram, bo dzieci obrastają teraz w zabawki i coraz trudniej im cieszyć się z tego co mają. Nie mam wątpliwości, że moje wnuki nie będą bardzo uszczęśliwione z prezentu ode mnie, ale niech się chłopaki hartują, bo ani się obejrzą jak będą dostawać od żon na Mikołaja skarpety albo slipy. Babka posłuchała rodziców i zamiast wypasionych prezentów wydłubała dla Adasia czapkę, komin i getry, a dla Daniela tylko komin. Normalna sknera z tej babki jest, ale dobre wychowanie dzieci ważniejsze niż chęci babki.

To się jeszcze babka pochwali tym co wydłubała, bo babka dłubiąca była i teraz wraca do dłubania.

Mam nadzieję, że Wy dostałyście same fajne prezenty i miło spędziłyście mikołajkową niedzielę. I na dzisiaj to by było na tyle.