Kto z kim przestaje...

Mój mąż nie udziela się w mediach społecznościowych, bo uważa to za stratę czasu, ale czasami korzysta z mojego fb, żeby zobaczyć konto naszej córki. Tak właśnie było tym razem, bo stęsknił się za ulubionym dzieckiem, które wyjechało na wakacje. Jednak okazało się, że na podglądaniu dziecka nie poprzestał i wbrew swoim zasadom jednak stracił trochę czasu.

 

Pies rasy buldog 

- Chodź coś ci pokażę - zawołał, bo chwilowo kicałam po kuchni.

- Nie mam czasu. 

- No chodź, zobaczysz rodzinę.

- Jaką rodzinę?- wykazałam się umiarkowanym zainteresowaniem.

- Zagubionego w akcji i twoją ulubienicę. No chodź wreszcie, bo szkoda czasu.

Zaciekawił mnie tym zagubionym w akcji, więc odstawiłam patelnię i poszłam zobaczyć o co chodzi. Na ekranie laptopa widniało zdjęcie psiaka, na moje oko rasy buldog.

- Nie wiedziałam, że masz taką rodzinę. Jak to odkryłeś? - zażartowałam, ale książę małżonek nie zauważył żartu i mówił dalej.

- Wiesz, chciałem zobaczyć co u Waldka, bo długo się nie odzywa. Potem zajrzałem do jego znajomych, żeby zobaczyć z jakimi naszymi kumplami utrzymuje kontakt... 

- Ten pies to rodzina Waldka? - przerwałam mu, bo robił za zduna zaczynając od pieca, zamiast powiedzieć o co chodzi. 

- Co ty? Nie Waldka. Nie poznajesz po minie?

- A skąd niby mam wiedzieć, jakie miny robi Waldek? Pies jak pies... trochę nabzdyczony, ale nic mi to nie mówi i dalej nie wiem o co ci chodzi. 

- No chodzi mi o rodzinę, bo z ciekawości poszedłem dalej...

- A ja dalej nie rozumiem,  co pies ma wspólnego z rodziną - znów mu przerwałam. 

- To patrz - powiedział, stopniując napięcie i przewijając obraz do góry. 

I moim oczom ukazał się profil babona, o którym zdążyłam szczęśliwie zapomnieć.

- Dobrze dobrali sobie pupila - kontynuował - bardzo do nich pasuje i bratowa może się cieszyć, że nie jest najbrzydsza w rodzinie.

- A coś Ty się zrobił  taki czuły na punkcie urody? - spytałam zaskoczona jego złośliwością, ale też ubawiona wywodem.  

- Nie lubię baby, zepsuła mi brata.

-To nie myśl o niej i już po problemie. Ja tak robię i bardzo mi z tym dobrze. A tak poza tym, to wiesz, ja ciebie też chyba zepsułam, bo kiedyś byś tak o niej nie powiedział. 

- Doceniam samokrytykę, ale mów za siebie. Nie jestem zepsuty  tylko szczery i nie pochlebiaj sobie, bo daleko ci do tej baby - odparował i zamknął laptopa. 

Uznałam, że to koniec tematu,  bo nie chciałam narażać się na szczerość męża. Wróciłam do kuchni i mieszając w garach skonstatowałam, że chłop bardzo mi się psuje. I tylko  nie mam pewności, czy to wyłącznie moja wina, czy może starości, która nie czyni nas lepszymi. Bo, że ja psuję się przez męża to chyba "oczywista oczywistość", że tak polecę klasykiem. No dobra, uczciwie mówiąc trochę psucia zawdzięczam też sobie. 

Cóż, jesteśmy wypadkową ludzi  i zdarzeń z naszego życia. Nikt nie jest samotną wyspą, więc wpływamy na siebie wzajemnie. Nasi przyjaciele i wrogowie czegoś nas uczą. Od tych pierwszych bierzemy to co dobre. Ci drudzy pokazują nam czego chcemy unikać. Jeżeli jesteśmy wobec siebie uczciwi to w tych drugich dostrzeżemy też swoje wady, bo najbardziej drażni nas u innych to, czego nie lubimy w sobie. Ważne żeby wyciągać wnioski i zmieniać się w lepszą wersję siebie zamiast ograniczać się wyłącznie do krytykowania innych. A już najbardziej trzeba się starać, żeby wolniej wrednieć, bo jak pisał mój ulubiony Jonasz:

Staczać się trzeba powoli

Kie­dy co­dzien­ność zmę­czy ci oczy
A skrzy­deł nie masz, by od­fru­nąć
Na­ra­sta w to­bie chęć, by się sto­czyć
Wy­po­czyn­ko­wo ob­su­nąć
Nie ma po­wo­du się nie­po­ko­ić
Gdy sens tej za­sa­dy uchwy­ci­cie
Sta­czać się trze­ba po­wo­li
Żeby star­czy­ło na całe ży­cie

Być wzo­rem dla sa­me­go sie­bie
Mo­de­lem opie­wa­nym w pie­śniach
Bar­dzo chwa­leb­ne, ale sam nie wiesz
Kie­dy sam sie­bie za­czniesz prze­drzeź­niać
Życie to nie jest jesz­cze ży­cio­rys
Życie po­wsta­je w brud­no­pi­sie
Tyl­ko sta­czać się trze­ba po­wo­li
Żeby star­czy­ło na całe ży­cie

Kie­dy już wla­złeś pod górę
Ner­wy ci drga­ją na­pię­tą stru­ną
Czas spu­ścić z tonu, tro­chę się sto­czyć
Wy­po­czyn­ko­wo ob­su­nąć
Pora bal­lad­kę w mo­rał ustro­ić
Więc - cho­ciaż bywa roz­ma­icie
Sta­czać się trze­ba po­wo­li
Żeby star­czy­ło na całe ży­cie 

Także ten... uważajcie moje drogie Czytelniczki, bo rzeczywiście kto z kim przestaje takim się staje. Wiem po sobie, bo "zepsutam jest". Przesyłam Wam serdeczności, dziękuję za uwagę i ryzyko, które podejmujecie czytając moje złośliwe teksty. I na dzisiaj to by było na tyle.

Ilustracja do posta znaleziona w sieci.