Niewiele potrafi zmienić wiele

Dzielenie się dobrym słowem i uśmiechem, który udowadnia, że czyjś widok nas cieszy albo że jesteśmy za coś wdzięczni, niewiele kosztuje. Nie trzeba do tego specjalnych okazji, można to praktykować na co dzień. To co stoi na przeszkodzie, że znakomita większość Polaków tego nie praktykuje? Nie wiem i nie rozumiem tego. Owszem, bywam wredna, czasami nawet bardzo jak ktoś bardzo mnie sprowokuje. Mówię wtedy szybciej niż myślę i wychodzi ze mnie złośliwa małpa, ale wolę być miła, bo to znacznie przyjemniejsze. Szukam tego co pozytywne, bo tak po prostu łatwiej i przyjemniej się żyje. A jak wiadomo, ja kocham łatwiej i przyjemniej.

Od lat powtarzam, że mam szczęście do ludzi, bo to prawda. Wiele razy spotkałam się z ludzką życzliwością i załatwiałam sprawy, których inni nie mogli załatwić. Dlatego jak mantrę powtarzam, że życie jest jak echo, więc co mówisz to wraca, co dasz to dostaniesz. Opiszę teraz dwie sytuacje, które potwierdzają tę tezę. 

Niedawno znowu trafiłam na umiarowienie. Pielęgniarka, która miała zrobić ekg, była zła jak osa i już od progu na mnie warczała. No żeż kurcze, jestem ledwie żywa, a ta jeszcze mnie ustawia, żebym się prędzej rozbierała. Wkurzyłam się, ale szybko wyhamowałam, bo i bez nakręcania się czułam się wystarczająco źle, dlatego bez słowa położyłam się na leżance. Gdy pielęgniarka przypinała mi elektrody spojrzałam na nią i zobaczyłam, że jest okropnie blada i taka jakaś wymizerowana, więc złość szybko mi przeszła. 

- Widzę, że jest pani zmęczona. Tyle godzin w maseczce, współczuję - powiedziałam, a ona spojrzała na mnie zdziwiona.

- No tak, mam dość. Teraz proszę się nie ruszać. Robimy.

Gdy po badaniu podnosiłam się z leżanki, podeszła i wzięła mnie za rękę.

- Pomogę pani, przejdziemy do pokoju obok. Niech pani sobie posiedzi, napije się wody, ja pójdę po lekarza.

- Bardzo pani dziękuję - powiedziałam i uśmiechnęłam się do niej chociaż spod maseczki nie było tego widać. 

Przy kontrolnym ekg pani była już miła. Zapytała nawet, czy mam czym wrócić do domu, bo może wezwać mi taksówkę. Podziękowałam jej bardzo za życzliwość. Bomba nie wybuchła, bo obie dałyśmy sobie szansę i obie poczułyśmy się lepiej.  

Czasem tak niewiele trzeba, żeby drugi człowiek zobaczył, że też jest ważny, że jesteśmy mu wdzięczni za to co robi. 

Druga historia dotyczy listonosza, który obsługuje mój rejon. Listonosz nie ma ze mną lekko, bo na noc wyłączam domofon, więc żeby doręczyć mi z samego rana pocztę musi zbudzić innego lokatora. Jakby tego było mało, wolno się ruszam, więc zanim dojdę do drzwi, on często już zdąży zejść z mojego piętra. Ostatnim razem to nawet zdążył wyjść z bloku, ale jak go zawołałam przez okno to wrócił i dostarczył mi przesyłkę pod drzwi.  A przecież nie musiał, bo już zrobił co do niego należało. Nie jego wina, że emerytka późno wstaje i rusza się jak mucha w mazi. Dlatego pomyślałam, że moje dziękuję to trochę za mało i wysłałam do Poczty Polskiej maila pod fiszką "Reklamacje". Skoro można reklamować złą usługę, to można też pochwalić dobrą. Opisałam jak utrudniam życie listonoszowi i jak on sumiennie wykonuje swoją pracę, a na koniec wyraziłam nadzieję, że pracodawca doceni tego pana tak, jak on na to zasługuje. Nazwiska listonosza nie znam, więc podałam swój adres. Po tygodniu odebrałam telefon z nieznanego numeru. Okazało się, że dzwonił listonosz. Najpierw przeprosił mnie, że pozwolił sobie wziąć mój numer z jakiejś wcześniejszej przesyłki, a potem bardzo mi podziękował. Nie przytoczę rozmowy, bo byłam trochę zaszokowana i jej nie zapamiętałam. Na koniec powiedział, że jest wzruszony, że ktoś docenił jego pracę, że pismo od pracodawcy pokazał rodzinie i wszyscy mi dziękują. To też się wzruszyłam i ucieszyłam.

Dlatego warto pamiętać słowa zapisane na załączonym obrazku, że nikt tak nie buduje człowieka jak drugi człowiek i nikt tak dobrze nie rujnuje. Lepiej być cegłą zamiast młotem. A przynajmniej dopóki się da, to trzeba próbować. Gdy szukałam jakiejś ilustracji do tego posta, trafiłam na obrazek znaleziony kiedyś w sieci. Pomyślałam, że czekał w folderze Wskazówki na taką właśnie okazję.  I na dzisiaj to by było na tyle.