Codzienność - czas na życie

źródło: Internet

Codzienność to czas kiedy pisze się historia ludzkiego życia. Czy umiem dobrze wykorzystać moją codzienność? Czy stosuję się do zasady, że nie można żyć przeszłością ani przyszłością, bo życie dzieje się w teraźniejszości? Czy wystarczająco pamiętam, że to co było wczoraj rzutuje na moją teraźniejszość, ale ode mnie zależy co dalej z tym zrobię? To pytania do których wracam co jakiś czas.

Większość ludzi zna tę prostą prawdę, że życie dzieje się teraz, ale ta wiedza niewiele zmienia w ich podejściu do życia. Dlatego ciągle tkwią w przeszłości albo patrzą w przyszłość, bo teraźniejszość jest dla nich za trudna.

Na przeszłość można ponarzekać. Przeszłość można upiększyć. Przeszłość też można obwiniać i tłumaczyć nią dzisiejsze kłopoty. Wspomnienia bywają jak wierny służący, służą naszym celom. Chcemy się wytłumaczyć, zdjąć z siebie odpowiedzialność, wspomnienia podsuną nam odpowiednio zinterpretowane fakty. Chcemy dodać blasku minionym chwilom? Też dobrze. Wspomnienia przelecą przez filtr i już nasze minione życie ma więcej powabu, więcej rumieńców, niż miało kiedykolwiek.

Przyszłością też łatwiej się zająć, bo zajmowanie się nią nie wymaga działania - wszystko rozgrywa się jedynie z sferze myśli, planów, obaw. Przyszłość nie jest graczem, który nagle powie: sprawdzam. Możemy się łudzić, że w przyszłości będziemy lepszą wersją nas samych albo trafią się nam lepsze karty i wtedy coś zrobimy, udowodnimy sobie i światu, że coś jesteśmy warci.

Z teraźniejszością jest gorzej, bo teraźniejszość jest trudna. W teraźniejszości można wszystko zepsuć albo wszystko naprawić, ale warunkiem nieodzownym jest działanie, a działanie wymaga wysiłku, umiejętności, odwagi.

Życie tu i teraz - czyli w dniu dzisiejszym, w tej chwili kiedy się dzieje - wymaga wzięcia odpowiedzialności za to jak wygląda nasza codzienność. 

Owszem, możemy stosować strategię uników, żyć z odwróconą głową i odkładać wszystko na jutro, czekając na lepsze czasy. Możemy, ale to nie zmienia faktu, że wczoraj już było, jutra może nie być i tylko dzisiaj ma rzeczywiste znaczenie. Od tego co robimy dzisiaj zależy jaki smak ma i będzie miało nasze życie. Nie musi się nam to podobać, ale tak po prostu jest. To my jesteśmy odpowiedzialni za to jak żyjemy.

Czy tego chcemy, czy nie, życie toczy dzisiaj i w dniu dzisiejszym powinniśmy się zakotwiczyć.

W dorastaniu do tego co napisałam powyżej pomogła mi mądrość wielu ludzi, od których się uczyłam, ale całkiem sporo zawdzięczam też sobie. Dlaczego sobie? Bo nie mówiłam: tak, ALE... tylko starałam się korzystać z mądrych rad. Biorąc życiowe zakręty, drepcząc pod kolejną górkę, skupiam się na tym co dzieje się teraz. Przeszłość zostawiam wspomnieniom a przyszłość marzeniom.
 

Nie zapominam, że nic nam po mądrościach całego świata jeżeli z nich nie korzystamy. Nie jestem oryginalna, inni też znają te prawdy, ale często o nich zapominają. Dlatego, tak dla siebie jak i innych, zostawiam tę przypominajkę, taki dydaktyczny smrodek. I na dzisiaj to by było na tyle.