Czasami życzenia się nie spełniają

 

 

 

 

 

 

  

 

 

Moje drogie Czytelniczki, na wstępie tego posta chcę z całego serca podziękować za wszystkie świąteczne życzenia, które od Was otrzymałam. Bardzo dziękuję za pamięć, życzliwość i dobre słowa.

Niestety, jak napisałam w tytule, czasami nawet najserdeczniejsze życzenia się nie spełniają, dlatego święta mi się nie udały. Życie się dzieje jak samo chce i za nic ma nasze plany. Najpierw pochorowały się wnuki i straszyły gilami po samą brodę, a w przedświąteczną niedzielę córka trafiła do szpitala na pilny zabieg. Mnie rozłożył stres i pogoda, więc czułam się całkiem nieświątecznie.

Pod jemiołą przy wigilijnym stole byliśmy tylko we dwoje, ale to był dobry, serdeczny czas. W kolejne świąteczne dni leżałam w łóżku, żeby zregenerować nadwątlone stresem i świątecznymi przygotowaniami siły. Książę małżonek zapewnił rozrywkę, więc przeganialiśmy smutki słuchając ulubionej muzyki, oglądając filmy, rozmawiając o wszystkim i o niczym. Wieczorem w św. Szczepana poszłam na mszę, żeby zachować duchowy wymiar świąt, bo świąteczne dekoracje, jedzenie i miłe spędzanie czasu to jednak trochę za mało, żeby mówić o świętach. Lubię liturgię bożonarodzeniową i lubię śpiewać kolędy. Niestety tym razem sobie nie pośpiewałam, bo nie było organisty, który grą na organach mógłby zagłuszyć mój śpiew. Z szacunku dla wiernych nie straszyłam ich swoim wokalem. I tyle było mojego świętowania, ale chałupa wciąż w odświętnej szacie.

 

 

 

 

 

Bardzo mi zależało, żeby  te święta były piękne i rodzinne. Tym bardziej, że od pewnego czasu coraz trudniej mi uciec od myśli, że mój czas się kończy. Mam już trochę lat, często choruję, więc powoli kończy mi się okres przydatności do życia. A żyć tylko ze strachu przed śmiercią to jednak bym nie chciała. Tegoroczne święta nie były takie jak chciałam, dlatego muszę się postarać dożyć do kolejnego Bożego Narodzenia, które warto będzie wspominać. Motywacja dobra jak każda inna, więc będę się jej trzymać. 

Ale... skoro Boże Narodzenie to nie tylko dwa dni świąt, ale cała oktawa, więc 1 stycznia będziemy obchodzić Boże Narodzenie, Nowy Rok i 45 rocznicę ślubu. Połamiemy się opłatkiem i będziemy się cieszyć spóźnionym świętowaniem w rodzinnym gronie. Bo w życiu nie należy trzymać się kurczowo swoich oczekiwań i obrażać się, że nie jest tak jakbyśmy chcieli. Trzeba brać co się da, jak coś nie wychodzi tak, to trzeba próbować inaczej. Mnie taka metoda się sprawdza i dzięki niej wciąż cieszę się życiem.

Wszystkim, którzy czytają mojego bloga, życzę żeby nadchodzący rok 2025 był dobry pod każdym względem. Niech zdrowie Wam służy, radość i szczęście niech będą jak najczęstszymi gośćmi w Waszych domach, pogoda ducha niech Was nie opuszcza, a wokół Was niech będą sami dobrzy ludzie. Nadzieja niech będzie Waszą wierną towarzyszką, która daje siłę i pomaga rozwiązywać życiowe problemy. W każdym dniu nadchodzącego roku pamiętajcie, że zasługujecie na miłość i wszystko co najlepsze. Doceniajcie się i kochajcie, a inni też będą Was kochać, bo taka jest siła miłości. Miejcie marzenia, których spełnianie będzie dosładzać Wasze życie. Dziękuję za to, że jesteście ze mną w wirtualnym świecie i poświęcacie swój czas, żeby dowiedzieć się, co mi w duszy gra, że kiedy milknę Wy wciąż o mnie pamiętacie. 

Na koniec chcę przeprosić, jeżeli kogoś uraziłam swoją opinią i ciętym językiem. Tłumaczyć się nie będę. Powiem tylko, że nikomu nie życzę źle. Niech Ci, którzy mnie nie lubią i mają mi coś za złe, żyją szczęśliwie, byleby jak najdalej ode mnie. I na dzisiaj to by było na tyle. Szczęśliwego Nowego Roku.