Dostałam od koleżanki książkę poświęconą życiu i twórczości Rabindranath,a Tagore. Dotychczas byłam przekonana, że Tagore był poetą, bo mąż czytał mi kiedyś jakiś jego wiersz. Teraz dowiedziałam się, że był to człowiek wielu talentów i laureat nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
Z lektury książki dowiedziałam się, jak bardzo wszechstronnym twórcą był Tagore. Swoją prawdę o życiu opowiadał w poezji, prozie, malarstwie i muzyce. Jako filozof chciał przekazać młodym swoją wizję świata, więc został pedagogiem.
W wielu swoich pracach podkreślał, jak ważny jest dla człowieka drugi człowiek. Twierdził, że jeżeli ktoś żyje dla siebie, to ma tylko siebie a jeżeli żyje dla innych ma cały świat.
Na kartkach książki znalazłam słowa, które mnie skłoniły do refleksji. Rabindranath Tagore napisał:, „Jeśli zamkniesz drzwi przed wszelkim błędem – prawda pozostanie za drzwiami.”
I jeszcze taki fragment: „Kiedyś nie wiedziałem nawet, że mam krótki wzrok. Wdziawszy pewnego razu okulary, zauważyłem nagle, że się do wszystkich rzeczy zbliżyłem. Miałem wrażenie, jak gdyby mój udział w świecie naraz się podwoił. Podobnie ma się rzecz, kiedy patrzymy na świat przez swą duszę. Widzimy go tak sobie bliskim, i tak zżytym z nami, iż doznajemy wrażenia, jak gdybyśmy wrócili do swej ojczyzny. Staje się on wtedy naszą własnością, jak własnością naszą staje się instrument dopiero wówczas, gdy potrafimy wydobyć zeń jego muzykę.”
Kończę pisać idę czytać dalej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz